ศากย, ศากยะ หมายถึง [สากกะยะ] น. ชื่อวงศ์กษัตริย์วงศ์หนึ่งในเมืองกบิลพัสดุ์ เรียกว่าศากยวงศ์, เรียกกษัตริย์ในวงศ์นี้ว่า ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
น. พระนามพระพุทธเจ้าผู้มีเชื้อสายศากยวงศ์. (ส.).
[ดก] น. ผ้า. (ส. ศาฏก; ป. สาฏก).
[สาถะ] น. สาไถย, ความคดโกง. (ส.; ป. สาเถยฺย).
น. หินลับมีด, หินเจียระไน. (ส.).
น. ผ้าป่าน. ว. ทําด้วยป่านหรือปอ. (ส.; ป. สาณ).